Ώπα, πήρες φόρα και ποιος σε πιάνει τώρα. Σε λίγο θα ξεσπάσει εκτός θέματος μπόρα. Φίτζετ-σπίννερ γυρίζει και η καρέκλα άδεια. Για να ‘μαι ειλικρινής, είχα δει τα σημάδια: Ανήσυχο πόδι, μουτζούρωμα σελίδας, σπασμένες μύτες από μολύβια ξυσμένα μέχρι ακίδας. Σχόλια αντιπερισπασμός, οβίδες κρότου-λάμψης, ρωτάς για τα πάντα αρκεί να μη γράψεις λέξεις στη λίστα που σε παρακαλάω, λίγες μονάχα ακόμα ώστε σπίτι να πάω. Πονάω που πρέπει πίσω στον ειρμό να σε σύρω, τον αργό και τον άχρωμο, τον ευθύ και τον λίγο. Μην κοιτάς φρύδια που σμίγω, κατά βάθος γουστάρω, θα απαντήσω σ’ όλα μια ανάσα αν πάρω. Για κάθε φράση μου σκάβεις στο τετράδιο τάφους. Το μολύβι περίστροφο που απειλεί τους κροτάφους. Πονάει ο καρπός και η χούφτα μέγγενη σφίγγει, κάθε υπόδειξη σε πανικό καταλήγει. Καταιγίδα στα μάτια, να φυλαχτείς δεν βιάζεσαι. Αστροπελέκια οι γνώσεις τις πιάνεις και τινάζεσαι. Δεν υπάρχει γείωση, άλλη μια σημείωση , ακόμα ένα κρυπτογράφημα να χώσεις στη συντήρηση. Αντίρρηση καμία, μονάχα επανάληψη. Έ