Quixotic Quests

Κοιμήθηκα δεκαέξι ώρες. Ναι, αυτό είναι πάνω από μισό εικοσιτετράωρο! Σαφώς πολλαπλάσιος χρόνος από τα συνήθη τετράωρα-εξάωρα μετά από κάποιο ανούσιο ξενύχτι μπροστά στον υπολογιστή ή χειρότερα την τηλεόραση. Ύπνος βαθύς, χωρίς όνειρα, που ήρθε ανεμπόδιστα με το που ακούμπησα στο κρεβάτι. Συνήθως προηγούνται αρκετές ιδιοπεριστροφές που περιπλέκουν τα σκεπάσματα και ο ανάλογος χρόνος που απαιτείται για την αποσυστροφή τους, μαζί με τις ενδιάμεσες στάσεις για το αναποδογύρισμα του προσκέφαλου ώστε να παραμένει πάνω η δροσερή πλευρά. Προηγουμένως είχα καταβροχθίσει λαίμαργα και με περισσή όρεξη το γεύμα που είχε ετοιμάσει η μητέρα, το οποίο σε άλλες περιπτώσεις πιθανότατα θα περιφρονούσα.    Τι μεσολάβησε που ανέτρεψε άρδην τους βιορυθμούς μου; Μόλις έξι ώρες χειρωνακτικής εργασίας! Αντικειμενικά, δεν είναι δα και πολλές. Ούτε να πεις δούλεψα εντατικά, αδιάκοπτα. Κι όμως υπήρξαν αρκετές για να επαναρυθμίσουν το ημερήσιό μου πρόγραμμα που, προς ώρας τουλάχιστον, υπάκουε αποκλειστ

Στο λεωφορείο δυο νεαροί, προφανώς σπουδαστές κάποιας σχολής μαγειρικής, συζητούν ευδιάθετοι για τις εμπειρίες τους. Ο πρώτος συστήνει στο δεύτερο να έχει το δικό του σετ μαχαίρια. Έτσι πρέπει κι έτσι αρμόζει. Του λέει για ένα φοβερό μαχαίρι που είχε για να φιλετάρει κοτόπουλο, αλλά το έχασε σε κάποιο πάρτυ σε σπίτι φίλων. Μάλλον πετάχτηκε πάνω στο συμμάζεμα το επόμενο πρωί. Αυτό που έχει τώρα τον παιδεύει πολύ. Ο άλλος γνέφει πως συμφωνεί, αλλά δικά του μαχαίρια δεν έχει. Κρατιέμαι καλύτερα απ’ τη χειρολαβή, καθώς ο οδηγός επιταχύνει επανεκκινώντας από μια στάση. Στο μυαλό αναπήδα η συζήτηση μαζί με σκέψεις δικές μου. Σετ μαχαίρια. Άσχημα πράγματα, επικίνδυνα. Πονάνε τον κόσμο σα βγαίνουν. Ούτε ν’ ακούσω για μαχαίρια, πόσο μάλλον δικά μου. Αλλά για στάσου. Στην κουζίνα είναι προέκταση του καλλιτεχνικού σου εαυτού. Σε βοηθάνε να πετύχεις τους στόχους σου. Καθένα για ξεχωριστή δουλειά, μα όλα τους χρήσιμα. Θέλουν φροντίδα για να ‘ναι σ’ εγρήγορση όταν πρέπει. Κοφτερά, γι’ αυ