Επισκόπηση χώρου. Με μάτια κρυστάλλινα, δες τριγύρω. Άσε το βλέμμα να περιδιαβεί κάθε διάταξη και σχήμα. Μέτρησε με ίλιγγο τα ύψη. Και με αμφιθυμία τις διαγωνίους, αφού σταθείς περίπου εκεί που το θαρρείς για μέση. Νιώσε την κλίμακα. Μεγέθη απόλυτα πονάνε. Τη νιώθεις; Ωραία. Πάρε ανάσα. Αποτύπωσε, τώρα, τα ΄τυφλά σημεία’. Εκεί όπου ματιά δεν φτάνει, βρίσκει κόγχες ο λογισμός. Αν υφαίνει ιστό, εργάτρια αράχνη, ή παραμύθι, αφηγητής με τη φωνή που ακούς όταν μιλάς στον εαυτό σου, τ’ όριζει … ω, κοίτα! Εδώ πίσω χωράνε μπόλικα μέλλοντα και δε θα τα βλέπει κιόλας άτακτα, όποιος από την πόρτα μπαίνει. Επιλογή χρωμάτων. Οι μονοχρωμίες είναι ασφαλείς, αλλά βαρετές. Τα ουράνια τόξα δεν είναι αθώα πια, πολιτικοποιήθηκαν. Συνδύασε μια λιτή παλέτα, επομένως, με κάτι αυθάδικο να τη σπάει. Έναν τοίχο άλλο χρώμα απ’ τους υπόλοιπους, ας πούμε. Προσοχή, ο τέταρτος θα φέρεται αντιδραστικά και προκλητικά. Μη ρωτάς ποιος απ’ όλους είναι ο τέταρτος και γιατί να μην είναι ο πρώτος δηλαδή, δεν ξέρω.