Άρση Γραφών

Γράφω συχνά-πυκνά. Ώρες μικρές, μεγάλες αράδες. Θαρρείς θα είχα αδειάσει. Αντ’ αυτού φορτώνομαι κι άλλα. Δεν ξέρω πώς γελιέμαι. Γράφω ν’ αλαφρύνω, να ‘μαι κομψός, ν’ αρέσω στις κυρίες, όμως κάθε φορά βαρύτερος καταλήγω. Περίεργος μεταβολισμός! Γιατί –να στο σταυρό που σας κάνω- δεν τρώω και πολύ. Ίσα που κολατσίζω. Η ζυγαριά δε με συμπαθεί γι’ αυτό κι εγώ δεν της μιλάω. Το βάρος μου όμως το ξέρω κι έτσι. Κάθε που γράφω το λοιπόν το άτιμο αυξάνει! Το νιώθω σαν τα γυαλιά αργοκυλούν στην ιδρωμένη μύτη, σαν τα δάχτυλα πληκτρολογούν με κρότο κι ο δρομέας καρδιοχτυπά μετά από πιλάλα.

Αντιδιαισθητικό, ε; Πώς γίνεται ν’ αποθέτεις κομμάτια εαυτού κι όχι μονάχα να μη ξαλαφρώνεις, αλλά να νιώθεις διπλός και τρίδιπλος; Εμένα θα μου πεις; Σε ενδοκρινολόγο έφτασα μην είναι ο θυρεοειδής και φάρμακα με σώσουν. Τζίφος! Θηριώδης, ήταν η διάγνωση, αλλά δεν είμαι σίγουρος πoιο όργανο εξέτασε. Δεν σπούδασα εγώ γιατρός –σάματι αυτός που σπούδασε, είδαμε τα χαΐρια του. Είπα να πάρω βότανα μήπως αυτά κάνουν δουλειά και μπω κι εγώ ο άνθρωπος στο κοστούμι μου το γαμπριάτικο. Να τα βράσω! Χμμ… κοίτα να δεις που αυτό μου ‘παν να κάνω. Δεν έπιασε –αναμενόμενο- κι είπα στα τσάγια «Τσάγια!».

Μάνα, εσύ φταις που μ’ έμαθες να μαγειρεύω σάλτσες, κατέληξα ένα μεσημέρι. Υγιεινή διατροφή, όλοι αυτό φωνάζουν. Εννοείται και άσκηση μαζί. Α, αυτήν την κάνω! Δεν πάω ποτέ με τ’ ασανσέρ, μονάχα με τις σκάλες. Μα μένεις στον πρώτο! Ε και πού ήθελες να μένω με τα λεφτά που παίρνω; Σε ρετιρέ; Αυτοί που μένουν σε ρετιρέ γερνάνε γρηγορότερα… να ‘δεις πού το διάβασα αυτό;… Κρίμα μου διαφεύγει! Λες κι εκείνος που το ‘γραψε να ψάχνει διαιτολόγο; Να νιώθει κι αυτός μια ανάσα γνώριμη, εκτός απ’ τη δικιά του, στον ώμο θρονιασμένη, να του ψελλίζει: «Γράψε να ελαφρύνεις!»;

Αν δεν είμαι ο μόνος που αθέλητα τόνους ζυγίζει κι άνω τελείες, θα ‘θελα να το ξέρω. Γιατί αν είμαστε πολλοί, ν’ αλλάξω το τροπάρι. Ν’ αποδεχτώ τα μάγουλα, τις παρενθέσεις, τη στρογγυλή κοιλίτσα –που είναι και γοητευτική όπως εσχάτως έμαθα. Τα πάχη μου τα κάλλη μου κι όπου χοντρός και μάλαμα. Ή κάπως έτσι πάντως. Αν πάλι γιατρός –κανονικός, όχι κομπογιαννίτης σαν τον άλλο- συστήνει δίαιτα αυστηρή έμφραγμα να μην πάθω, έστω στεγνά και στον ατμό το λέω και το υπογράφω: Αρσιβαρίστας θα γενώ να με σηκώνω λόρτο και μ’ αρασέ και μ’ άρεσε να γράφω και θα γράφω!