Καληνύχτα

Κοιτάξαμε αρκετούς νυχτερινούς ουρανούς μαζί, μα πολύ αργότερα έμαθα πως σ’ αρέσουν τ’ αστέρια. Τώρα που το σκέφτομαι φαίνεται απολύτως λογικό και εκνευρίζομαι λιγάκι με τον εαυτό μου που δεν το είχα καταλάβει εγκαίρως. Είναι άβολο ν’ ανακαλύπτεις πράγματα που αγνοούσες σχετικά με τους ανθρώπους που έχεις κοντά σου, οι ενδείξεις για τα οποία ήταν συνεχώς εκεί, ενοχλητικά κάτω απ’ τη μύτη σου. Νιώθεις αφελής κι αρχίζεις ν’ αναρωτιέσαι αν υπάρχουν κι άλλα παρόμοια που μπορεί να έχεις παραβλέψει. Αν δεν το προσέξεις, κινδυνεύεις σύντομα να χάσεις τον έλεγχο και να καταλήξεις να αμφισβητείς πως όντως τους γνώρισες ποτέ πραγματικά.

Αχ, να το ‘ξερα νωρίτερα! Θα μπορούσαμε να είχαμε πάει στο πλανητάριο. Θα μπορούσαμε να έχουμε διαβάσει για το διάστημα –ψέματα, αυτό το κάναμε, αλλά ούτε τότε κατάλαβα, μα τι χαζός. Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι πως υπήρχαν προοπτικές που ‘μείναν ανεκμετάλλευτες. Ξέρω το να μιλώ για ανεκμετάλλευτες προοπτικές δεν είναι προς όφελός μου. Καταχωρίζονται ως παραλείψεις, άρα αδιαφορία. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτόν τον συνειρμό. Μάλλον σόφισμα μου κάνει. Εσύ προσέχεις και την τελευταία λεπτομέρεια; Ή καλύτερα ξέχνα το αυτό, δεν είναι αντεπιχείρημα, κακώς το ανέφερα. Κάθε φορά ξεφεύγω κι αναλώνομαι σε συλλογιστικές ανάλογου ύφους. Συγχώρα με.     

Στο θέμα μας. Ξέρεις το ότι σ’ αρέσουν τ’ αστέρια δίνει ένα εντελώς καινούργιο νόημα στη νύχτα. Ήδη έπιασα τον εαυτό μου να κοιτά απ’ την μπαλκονόπορτα το διάστικτο από άστρα βραδινό στερέωμα με άλλη διάθεση. Μια διάθεση, όχι ακριβώς νοσταλγική, πιότερο θαρρείς ανακούφισης πως δεν είμαι μόνος. Γιατί ξέρω πως κι εσύ κάπου εκεί έξω έχεις σηκώσει το κεφάλι ψηλά και παρατηρείς τον ίδιο ουρανό μ' ένα βλέμμα ανακάλυψης και περιπέτειας να γυαλίζει στα μάτια σου. Αυτά είναι τ’ αστέρια που πάντα δεν χόρταινα ν’ αγναντεύω, οι λάμψεις στα μάτια σου. Άρα να που έχουμε κι ένα κοινό ενδιαφέρον.

Και κάτι άλλο, αφού νοηματοδοτήσαμε εκ νέου τη νύχτα, δεν μπορεί να επιμένεις πια στη δικιά σου ερμηνεία του καληνύχτα. Μαλώσαμε γι’ αυτό πολλές φορές. Πείσμωνες και δεν προθυμοποιούσουν να το πεις. Δυσανασχετούσα μ’ αυτή την άρνηση. Η καληνύχτα μας χώριζε, γι’ αυτό δεν την ήθελες. Εγώ δεν το έβλεπα έτσι. Για μένα ήταν πιότερο ένα ευγενικό ευχαριστώ χαριτωμένα πλεγμένο μέσα σ’ ένα ηδονικό σ’ αγαπάω. Το βλέπεις τώρα έτσι; Το καληνύχτα δεν μας χωρίζει, μας ενώνει. Μας ενώνει σ’ ένα πεδίο ψηλά και πέρα από εδώ. Σ’ ένα πεδίο που όπως πρόσφατα έμαθα σ’ αρέσει κι εσένα: τ’ αστέρια.