Σύμπαντος Μικρές Συνωμοσίες

Έχει ποτέ συνωμοτήσει το σύμπαν για πάρτη σου; Όχι κατ’ ανάγκη για κάτι μεγάλο που ξεπερνά τα όρια του δυνατού, αλλά το οποίο σε κάθε περίπτωση φάνταζε απίθανο προτού μεσολαβήσει ένα ευτυχές απροσδόκητο. Μειδιάς, σε βλέπω. Το έχει κάνει, είμαι σίγουρος. Μα ως τώρα δεν το αναλογίστηκες. Όπως, μου φαίνεται, οι περισσότεροι. Κι αυτό επειδή είτε πιστεύουν πως δεν το αξίζουν, πως είναι μικροί κι απειροελάχιστοι για ν’ ασχοληθεί το σύμπαν μαζί τους, οπότε δεν ψάχνουν καν, είτε θεωρούν πως αν είναι να επέμβει θα το κάνει σε κοσμικές κλίμακες, οπότε αγνοούν τα καθημερινά περιμένοντας τα κατακλυσμιαία. Λάθος και λάθος.

Για ‘μένα το ‘χει κάνει. Μια ανατροπή σαν μάτσο ανοιξιάτικα αγριολούλουδα ευωδίασε μια ειδάλλως τετριμμένη Δευτέρα. Έχοντας τελειώσει μάθημα στο Πανεπιστήμιο, στεκόμουν έξω απ’ την αίθουσα γνωρίζοντας πως όφειλα να επιστρέψω άμεσα στο χωριό για ιδιαίτερο, όταν μου τηλεφώνησε φίλη: “Έχει υπέροχο καιρό. Θα πάμε για περίπατο. Έλα.” Πολύ θα ήθελα, μα έπρεπε ν’ αρνηθώ. Έριξα μια παραπονεμένη ματιά απ’ το παράθυρο. Τώρα ξέρω πως έτσι έθεσα ένα έκτακτο σχέδιο εν κινήσει. Στο λεωφορείο έλαβα μήνυμα πως το ιδιαίτερο ακυρώνεται και μάλιστα ελάχιστες στάσεις παρακάτω απ’ το προσυμφωνημένο σημείο συνάντησης. Ορίστε, ένα περιποιημένο ποτήρι παρέα στον ήλιο. Κερασμένο. Απολαύστε υπεύθυνα.

Αν αυτό δεν είναι συνωμοσία του σύμπαντος, δεν ξέρω τι είναι. Θα μου πεις, δεν έχει όμως κατά παρόμοιο τρόπο συνωμοτήσει κι εναντίον σου; Αναμφίβολα. Όμως στο μικρο-επίπεδο που κινούμαστε τα κόστη είναι αναλογικώς μικρότερα κι επομένως υποφερτά, αν όχι ανεπαίσθητα. Με μια άλλη θεώρηση, είναι κιόλας ανύπαρκτα γιατί όταν εύχεσαι για μια εναλλακτική η οποία εν τέλει δεν επέρχεται, καταλήγεις αντιμέτωπος με την έκφανση της πραγματικότητας που ούτως ή άλλως περίμενες να βιώσεις, οπότε ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Άσε που κάποιος άλλος μπορεί να βλέπει τη δικιά του ευχή να πραγματοποιείται τότε κι αυτό από μόνο του είναι κάτι.

Δεν είναι εύκολο να διακρίνεις την καλή σου τύχη. Πόσο μάλλον στα μικρά πράγματα. Κάποιο ανακλαστικό σε ωθεί είτε να την αρνείσαι εξ’ ολοκλήρου, είτε να επιμένεις να πιστεύεις πως εσύ προσωπικά κατατρύχεσαι αποκλειστικά από κακοδαιμονία. Λυπάμαι ειλικρινά γιατί χάνεις ένα σωρό ευκαιρίες να νιώσεις το αναζωογονητικά όμορφο αίσθημα πως κάτι έκανες καλά και σου το αναγνωρίζουν. Δεν πασχίζεις μόνος, αλλά διαθέτεις έναν αθέατο σύμμαχο που μπορείς να επικαλείσαι. Επομένως, την επόμενη φορά που τα πράγματα θα πάνε τόσα δα κατ’ ευχήν, χαμογέλασε και ευχαρίστησε τον μικρό σου απέραντο συνωμότη. Συνέχισε να ανακαλύπτεις τέτοιες στιγμές και θα ‘ρθουν κι άλλες.