Καρδιά μου, Έφτιαξα Γλυκό!

Ας πούμε πως έχεις ένα κεφάλι γεμάτο γλυκούς ανεμοστρόβιλους –ξέρεις απ’ αυτούς που βουρβουρίζουν μελωδικά και κάνουν όλα όσα με κόπο είχες συγυρίσει χρόνια υπέροχα άνω-κάτω. Έχεις λοιπόν τέτοιους στο κεφάλι σου. Πολλούς! Τι στον άνεμο τους κάνεις; Γιατί όπως και να το δεις, δεν είναι κατάσταση αυτή. Εννοώ πως το κεφάλι είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος για να επιτρέπεις αναστατώσεις. Τι να το κάνεις το κεφάλι αν δεν μπορείς να βρεις έστω τα βασικά όταν τα θέλεις και πρέπει να κυνηγάς πνοές με την ελπίδα πως συμπαρασύρουν αυτό που ψάχνεις; Αν ψάχνεις όντως και δεν ακολουθείς απλώς μποέμικα αέρηδες.

Πρώτη δουλειά, φαντάζομαι, είναι να τους δώσεις ονόματα. Δεν είμαι βέβαιος γιατί, αλλά έχω την εντύπωση πως έτσι γίνεται ευκολότερο να τους αντιμετωπίσεις. Ή να τους καλέσεις για τσάι, όποιο απ’ τα δυο σου κάνει κέφι. Και για να δεις πως δεν λέω ανακρίβειες, σκέψου, ήπιες ποτέ τσάι ή έπαιξες μπουνιές με οποιονδήποτε που δεν είχε όνομα; Ναι, κι εκείνος ο ωραίος απ’ το λεωφορείο που σε ρώτησε χθες βράδυ στον ύπνο σου αν προτιμάς ροδάκινο ή λεμόνι έχει όνομα. Είναι ο_ωραίος_απ_το_λεωφορείο. Ναι, ξέρω τι όνειρα βλέπεις όταν κοιμάσαι. Όχι, δεν είμαι επικίνδυνος, άφησε κάτω τη σκούπα. Δεν ωφελεί, δοκίμασα.

Έκατσες το λοιπόν, ως άλλος προπτωτικός Αδάμ, κι έδωσες σ’ όλους τους ένα όνομα γουστόζικο να του ταιριάζει και να τον ξεχωρίζει. Μετά όμως τι; Γιατί, αν δεν κάνεις τίποτα άλλο, θα καταλήξεις με πολλούς επώνυμους γλυκούς ανεμοστρόβιλους που θα ανακατεύουν θαυμάσια ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και το ταπεραμέντο τους. Μεταξύ μας, αυτό δεν είναι και πολύ καλύτερο από το ανώνυμο ακατάστατο πλήθος, το οποίο στην τελική ανακάτευε αδρότερα και σχετικά ομοιόμορφα. Είναι ολοφάνερο πως χρειάζονται συνδυασμένες ενέργειες. Χμμ, ένα μικρό πρόβλημα: κάτι τέτοιο χρειάζεται προμελέτη, ανάλυση, σχεδιασμό και με το κεφάλι σ’ αυτή την αλλοπρόσαλλη κατάσταση κομματάκι δύσκολο. Οπότε;

Την τελευταία φορά φάγανε όλα τα κουλουράκια κανέλας κι αφήσανε τον τόπο γεμάτο ψίχουλα. Βέβαια, τα είχες φρεσκοψημένα για την περίσταση και να τους βλέπεις να καταβροχθίζουν με ασυγκράτητη βουλιμία σου έδωσε μια ικανοποίηση. Ποιός όμως πλένει φλιτζάνια και μαζεύει ψίχουλα μ’ αυτή τη ζέστη; Ωπ, για μισό. Αυτό είναι: ζέστη. Επειδή είναι γλύκες στην κατάλληλη θερμοκρασία θα λιώσουν σε καραμέλα. Κι αφού από τη φύση τους στριφογυρίζουν, θα γίνουν μεμιάς αφράτο, λαχταριστό μαλλί της γριάς. Να, αυτό λύνει μια και καλή το πρόβλημα με τους ανεμοστρόβιλους. Ή τουλάχιστον περίπου… Γιατί μετά έχεις ένα κεφάλι γεμάτο της γριάς το μαλλί.