Πειρατές της Διδασκαλικής

Δεδομένων της ροής και του όγκου, καταιγίδα βαριά κι αδιάλυτη, θαρρείς ανώφελο να μάθεις να πλέεις. Ανόρεκτα βλέπεις τον κόσμο να τυπώνει τα θάματα σε φέιγ-βολάν τοπάζια παφλάζοντα. Σειρές ατέλειωτες με θλιβερές κούτες παρατημένες σ’ ερημωμένο ταρσανά. Καμιά ν’ ανοίξεις δεν κάνεις κέφι, το κύτος να ελέγξεις. Απείραχτες μένουν οι περισσότερες -και κάποιες χυδαία μισοχυμένες- με τ’ άλμπουρα γυμνά και τις μηχανές νηστικές. Λίγο αν είχες δεήσει να συγυρίζεις θα είχες βάλει σύστημα. Έτσι τις κούτες όμορφα θα μπορούσες να ‘χεις στοιβάσει στον προβλήτα να δέσουν. Πριν έρθουν καινούργιες με θράσος να ξαναγεμίσουν το πάτωμα, τον βυθό και τον ορίζοντα.

Όρεξη, ωστόσο, δεν έχεις να γίνεις έντιμος αποθηκάριος σ’ αμπάρια πνιγηρά κι ουρανούς μολυβένιους μ’ ασημένιες χαράξεις. Υπάρχει λογική στην άρνηση. Μιας που οι κούτες πάντα θα έρχονται, νηοπομπή καταραμένων, άδικος κόπος. Είτε συμμαζέψεις, είτε όχι, τι σημασία έχει; Δεν θα προλάβεις τάξη εύλογη και χρήσιμη να βρεις -εδώ θησαυροί και περιπέτειες, εκεί ναυάγια και ύφαλοι. Ίσως να έχεις δίκιο. Δουλειά που σίγουρα θα πάει στράφι ανόητο να κάνεις. Άτακτα ας φορτώνεται το δωμάτιο στοίβες πέρα απ’ τα έξαλα. Ξέρεις πού είναι θαμμένες οι λίγες κούτες που πράγματι σε νοιάζουν. Εκεί δίπλα στο…Σίγουρα… Τις έχασες; Όχι. Μπορείς να τις εντοπίσεις. 

Αρκεί λιγάκι να ψάξεις παραπάνω και τους γρίφους του χάρτη να λύσεις. Θέλεις βοήθεια; Ήσυχα ρωτάω. Μήπως να μην αφήναμε κούτες και πηδάλιο όπου λάχει; Αρκούν δυο βάρδιες με το κυάλι. Τα πρώτα γράμματα να δούμε. Όσο για τους τύπους. Εκείνους τους περίεργους που έψαχναν για μπάρκο. Ναύτες κακούργοι. Απείθαρχοι. Δειλοί. Άξιος ναύκληρος η πείρα. Σώνει καράβια από φουρτούνες κι ανταρσίες. Κόβει μελανήτες. Άγκυρες ακονίζει. Λεβιάθαν δαμάζει. Όσους συνάντησες κι όσους ξέφυγαν. Δουλεύει διακριτικά. Επαίνους δε θέλει. Ν’ ανάψει την πίπα μονάχα. Χρησμούς στους καπνούς να διαβάσει. Ρεσάλτα θα γίνουν. Είναι αναπόφευκτο. Ιστορίες σπουδαίες. Ακροβασίες στα ξάρτια. Ζαριές και μεθύσι. 

Έτοιμος να ‘σαι για όλα. Τάξε στον εαυτό σου ταξίδι. Αύτανδρος. Ιδιόπλωρος. Όρτσα στον καιρό. Μείνε σκυμμένος και σβήσε τους ήχους. Άσε το νου μ’ επιμέλεια να βαστά τον εξάντα. Θα ‘ρθει αλλιώς στιγμή που θα τρέμεις το σκοτάδι. Ηλιαχτίδες να ψάχνεις καβαλώντας τα κύματα. Το βλέμμα μην αποστρέψεις. Ήρωας εκπαιδευόμενος. Σπάσε τις αλυσίδες που τα μεσάνυχτα υψώνουν. Καπετάνιος απρόσμενα με το ρούμι στα χνώτα. Αχαρτογράφητα νερά κι οι στοχασμοί στεριανοί. Ναι, όσο χαράζεις ρότα μούσκεμα γίνεσαι. Έρχονται αρμάδες στο κατόπι των μπουκανιέρων της νόησης. Νάρβαλ, κανόνια και χαρτοταινία, σειρήνες, κρεμάλες και φιστίκια συσκευασίας. Αστέρια κοπάδια παιχνιδιάρικα κολυμπούν αμέριμνοι πλοηγοί.