Αυτό που δεν Ταιριάζει

Διαίρεση κι αφαίρεση. Πράξεις πολύτιμες. Βαστούν τους συνδέσμους κι αποζημιώνουν για τυχόντα ελλείμματα με κοινές μετοχές. Κάθε αράδα ένα πρόβλημα καινούργιο. Τι είναι αλλιώτικο απ’ τα υπόλοιπα; Δες και πες μου ή με το δάχτυλο δείξε. Όχι ποια στήνουν πανηγύρι και γιορτή, μαζί γελάνε και χορεύουν. Αυτά ποσώς μας νοιάζουν. Κανείς δεν τ’ αναζήτησε ποτέ κι ούτε και πρόκειται. Είναι εκεί και σήμερα και αύριο και πάντα. Τίποτα δεν μαρτυρούν για τις μεγάλες εξισώσεις της επιλύουσας πλάσης.Το ένα μας αφορά. Που στέκει παράμερα χωρίς να συγχρωτίζεται. Εκείνο που θα αναγκαστεί να διαβεί το ίσον επειδή αντέχει να κολυμπήσει ανάντη. 

Ζώο ασυνόδευτο παρατάει το κοπάδι από συνήθεια. Χωρίς πίσω να κοιτάει. Δεν γουστάρει σκόνη κι αχούς από στριμώγματα. Κανένα λάσο δεν φτιάχνει θηλιά αρκετά φαρδιά το βερνικωμένο του κέρατο να δέσει. Όσα μπόλας κι αν πετάξουν στα σβέλτα του ποδάρια αστοχούν. Καμία μπράντα συνεπώς δεν του καίει τα καπούλια. Μονάχα τούτο το παράταιρο σημάδι εκ γενετής. Πολλοί το είδαν. Λίγοι το πρόσεξαν. Κανείς δεν το αντιστοίχισε με έτερο υπάρχον. Δεν θα πεθάνει. Παρά τις προβλέψεις. Όχι πριν την ώρα του. Ιδιαίτερη, αφού το ρολόι οξύμωρα γυρίζει για δαύτο. Βήμα-το-βήμα συνεχίζει κι αν, παρ’ ευχή, βρεθεί ανάμεσα σε πλήθη ευθύς ξεχωρίζει. 

Τι το κρατάει στη γύρα την ευθαρσώς κεντρόφυγη; Ξέρει νερόλακκους κρυφούς, λειψοβρέχτες μ’ αναποστράγγιχτους. Έμαθε άγνωστα κατατόπια και τα περιδιαβαίνει ασυγκράτητο γιατί αντέχει τη στρεψοκέφαλη, καψορούθουνη δίψα. Άσυλα για ν’ απολαύσει λίγες γουλιές κι ανάσες, σκύλα του αδυσώπητου, ακατάπαυστου πολέμου ενάντια σε σκύλες που αλυχτούν μαντρευτικά και ύαινες που υστερικά γελάνε. Αείμνηστοι αντιβάτες εκατέρωθεν. Σκύλλα και Χάρυβδη σε Οδύσσεια υπερδισχίλια. Αν αξίζει τον κόπο ρωτάς. Φυγάς της ομοούσιας δόξας να παραμένεις. Και τι θα πει τάξη, αν ένας τουλάχιστον ξεφεύγει ολοένα; Το μυστικό ζητάς να φανερώσω για να διαλέξεις χωρίς επιφύλαξη. Λυπάμαι, φοβάμαι πως δεν μπορώ να το κάνω αυτό. 

Στην εποχή μας την παντελώς περίεργη, λίγο ασύμβατος δεν φτάνει. Αν θες να σ’ αξιολογήσουν καταλλήλως ώστε τις απαραίτητες τιμές να αποδώσουν, οφείλεις να ‘σαι ακατηγόριος ως το τέρμα. Και πιο πέρα. Την άκρη αυτή του κόσμου του κατά παραγγελία επίπεδου, που πλάσματα της οργιώδους φαντασίας φυλάττουν με επιμέλεια, στην πλάτη σου να ’χεις βάλει προ πολλού. Οι πατημασιές σου για το τίποτα να τραβούν. Γραμμές βαριές και σκούρες που υπακούουν σε υπερβολικά σημεία φυγής. Να ‘χεις ξεμακρύνει τόσο που το μόνο όνομα που μπορούνε να σου δώσουν να ‘ναι Ταξιδευτής. Ο χαμένος στα ασυνάρτητα του σύμπαντος. Θαρραλέος. Ακοίμητος. Ανυποχώρητος